Antayla

Gość

Imię: Antayla
Wiek: 2,5 lat
Ranga: Admina
Proponowana Ranga: Samica Alfa
Ekwipunek: Amulecik w formie serca, Mała buteleczka z tęczą, miniaturkę królika {żywy}
Historia: Antayla przybywa ze stron w których wszystko co się liczy to władza. Nikogo nie obchodzi rodzina, miłość lub przyjaźń, tylko władza.
Kiedy Antayla się urodziła, ojciec zostawił ją i jej brata - Tormenta. Ich matka była medykiem, a z powodu dużej liczby walk o władze, wiele osób trafiało do niej. Antayla i Torment w pierwszych miesiącach, nie robili to co inne szczeniaki w ich wieku robili. Inni się uczyli walczyć, a ona z bratem się bawili, szaleli po łąkach. Niestety, szczeniaki które miały więcej niż miesiąc musiały zacząć trening. Ani Antay, jej brat lub matka, nie chcieli żeby szczeniaki byli tak jak inni. Szczeniaki się bały że spotka ich takie samo przeznaczenie jak inne szczeniaki, lecz na szczęście nie. Pewnej nocy, tuż przed północą. Matka zabrała szczeniaki i uciekła z nimi. Lecz wiedziała, że nie może z nimi zostać. Tej nocy zabrała ich do pewnej jaskini, pełnej różnych malunków na ścianach. Malunki przedstawiały inną krainę, wilki które żyły w spokoju, bez walk. Antay siedziała godzinami i podziwiała malunki tego miejsca, wtedy narodziła się w niej nadzieja i równocześnie marzenie, że takie miejsce istnieje, i że kiedyś tam trafi. Kiedy szczeniaki w końcu zasnęły, matka wróciła do tego okropnego miejsca. Antayla obudziła się całkiem późno, słońce było już wysoko na niebie, ale coś nadal było nie tak. Rozejrzała się, nie wiedziała Tormenta. Wybiegła z jaskini, a tam zauważyła swojego brata ciągnącego dwa zające. Został wychowany na dżentelmena. - Jesteś głodna? - zapytała i upuścił jednego zająca tuż przed łapami Antayly. A ona się tylko uśmiechnęła i wbiła w mięso swoje małe ząbki. Rodzeństwo trzymało się razem, aż nie natrafili na pewną watahe. Mieli wtedy 1,5 roku. Torm, poznał tam pewną wilczycę, zakochał się w niej. Jednak Antay, nadal miała nadzieje że trafi do miejsca z malunków na ścianach tamtej jaskini. Torment i Antayla poszli we własne strony. Antayla po jakimś czasie zaczęła się czuć wyjątkowo samotna, wtedy zaczęła gadać sama do siebie. Nawet teraz to jeszcze robi. Czas mijał, i właśnie wtedy kiedy Antay chciała się poddać trafiła tam. Do miejsca pięknego i spokojnego. Gdzie nikt nie zabija innych bez sensu. Wiedziała że to miejsce istnieje, i teraz chce tu zostać.
Charakter Postaci: Antayla z powodu tego co przeżyła, czasami może mieć problemy z zaufaniem komuś, lecz kiedy już to zrobi to jest miła i otwarta. Lubi czasami poszaleć, lecz oczywiście bez przesady. Jest opiekuńcza, i stanie w obronie młodszego, obojętnie do jakiej watahy należy. Uwielbia szczeniaki i się z nimi bawić, lub poprostu porozmawiać. Niestety nadal gada do siebie, niektórzy mówią że myśli na głos, lecz ona wie że niedługo jej odbiję.
Coś więcej: Poza tym, że jej może niedługo odbić, to nie
Moc: Potrafi rozpaść się na tysiące;
Płatków kwiata wiśni - Wiosna i Lato
Świetliki - Jesień i Zima

Atrybut: Zręczność

Łokcept!